Я з бярозы зрэзаў вецьце,
Венікі вяжу.
Я бяру бярозу ў цьвеце,
Волю даў нажу.
Нож няўтомна рэжа, рэжа.
Шастаюць лісткі...
З вецьцем выйду на ўзьбярэжжа
Ціхае ракі,
Дзе схілілася ракіта,
Гнуткая лаза
Ды раса, як-бы праліта
Радасьці сьляза.
Там я дубчыкам лазовым
Сьвежы май зьвяжу,
I да любай добрым словам
Перайду мяжу.
Ёй скажу: - Вазьмі мой венік,
Жарам шугане!
Я і ў лазьні лятуценьнік,
Пахвашчы мяне.
|
|
